Οι
τυχεροί αυτού του κόσμου, κοιτάζοντας
αυτά τα καθίσματα που βρίσκονται
τοποθετημένα σε δημόσιους χώρους, θα
κάνουν λόγο για εμπνευσμένο ή αποτυχημένο
design. Δεν θα δουν ποτέ την πρόθεση που
κατηύθυνε/παρακίνησε το χέρι του
σχεδιαστή, και λανθάνει τώρα ενσωματωμένη
ανεξίτηλα στο αντικείμενο - με την
συνδρομή της αισθητικής να της παρέχει
και το άλλοθι που χρειάζεται. (Αυτή η
μορφή τυφλότητας είναι και ο λόγος που
μια κοινωνία πρέπει να υιοθετεί την
οπτική γωνία απέναντι στα πράγματα, του πιο
αδύναμου κρίκου της).
Το
αντικείμενο που από την αυγή του
ανθρώπινου πολιτισμού έχει γνωρίσει
τόσες μεταμορφώσεις μέχρι και την
επινόηση της ηλεκτρικής καρέκλας,
εξελίσσεται τώρα σχεδιαστικά σε
σερβομηχανισμό εργονομικής απώθησης
της φτώχειας. Αλλά ας μη χαιρόμαστε όσοι
δεν είμαστε στην ανάγκη να βρούμε κάπου
να γύρουμε, κάτω από έναν ουρανό που δεν
μας χωράει όλους. Επιφυλάσσει και για
τους υπόλοιπους ένα βαρύ τίμημα: ακόμη
και όταν κάθεσαι να ξαποστάσεις λίγο, πρέπει να παραμένεις λειτουργικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου