Το τυφλό σημείο της ιστορίας

Ιδεολογικές τάσεις και δομές εξουσίας που έπρεπε να βρουν ένα κοινό τόπο συνεννόησης, ένα τρόπο συνύπαρξης κάτω από την ομπρέλα της Επανάστασης. Δεν έλειψαν οι συγκρούσεις επικράτησης μεταξύ τους. Οι σκοτεινές μέρες του εμφυλίου (1823-1825) είναι το τυφλό σημείο της ιστορίας μας. Είναι αυτό που δεν αντέχουμε να κοιτάξουμε και συνεχώς αποστρέφουμε ενστικτωδώς το βλέμμα. Η ιστορία αυτού του αγώνα επικράτησης στο εσωτερικό της Επανάστασης ποτέ δεν γράφτηκε. Δεν κατανοήθηκε ποτέ, δεν εξηγήθηκε. Ανακαλύψαμε -και το αφήσαμε να αιωρείται στη θέση της εξήγησης- κάτι σαν χούι φυλετικό, μια μορφή αυτοκαταστροφικού παραλογισμού/ανορθολογισμού να μας χαρακτηρίζει, και μάθαμε να ζούμε μ’ αυτό. Το τυφλό σημείο στην ιστορία όμως εξακολουθεί να εργάζεται όσο δεν το κοιτάζεις. Αργά ή γρήγορα, ξανά και ξανά το μάγμα του ξεχειλίζει και ξεβράζει το καταστροφικό του έργο μέσα από τους υπονόμους της ιστορίας.