Μπίζνες στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης

Μπίζνες στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης. Με την ιδεολογία της "πράσινης ανάπτυξης" βρέθηκε ο τρόπος να βάλουμε χέρι σε περιοχές ανέγγιχτες μέχρι τώρα από τον τεχνοπολιτισμό. Αφού οι εταιρίες κέρδισαν περίεργες αδειοδοτήσεις για να αλώσουν απάτητες μέχρι τώρα κορφές βουνών σε εθνικούς δρυμούς, ήρθε η σειρά των νησιών των Κυκλάδων.

Στις Κυκλάδες θα ακολουθηθεί μια διαφορετική προσέγγιση απ' ότι στην ηπειρωτική Ελλάδα: διασπορά των αιολικών πάρκων σε περισσότερες από μία περιοχές στην ενδοχώρα του κάθε νησιού. Mια σειρά αλληλεξαρτώμενων μεταξύ τους ολιγοπωλιακών επιχειρήσεων (λειτουργώντας στο πλαίσιο μιας εφοδιαστικής αλυσίδας), θα έρχονται η μία μετά την άλλη διεκδικώντας άδεια - κάθε μία για την δική της περιοχή, και θα αποκαλύπτεται έτσι σταδιακά η κρυμμένη συνολική σχεδίαση που υπάρχει ήδη για το κάθε νησί. Όταν έχει δοθεί άδεια/έγκριση στην πρώτη εταιρία που θα έρθει να στήσει δύο - τρεις ανεμογεννήτριες, με ποια λογική θα την στερήσεις από την κάθε επόμενη;

Μιλάνε κάποιοι για "πράσινη ανάπτυξη" μόνο όταν πρόκειται για λύσεις που προϋποθέτουν εξοπλισμό που παράγεται με επιβαρυντικές για το περιβάλλον βιομηχανικές μεθόδους παραγωγής, για συστήματα για τα οποία δεν επιβάλλεται η χρήση μη τοξικών για το περιβάλλον υλικών (βιο-υλικών) κατά την λειτουργία τους, για επενδυτικά έργα σε ΑΠΕ που αξιολογούνται και εγκρίνονται βάσει μεροληπτικών μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων. "Πράσινες λύσεις" θεωρούνται μόνο εκείνες που επιτρέπουν τη δημιουργία ολιγοπωλιακών καταστάσεων, ενώ δημιουργούν και τις απαραίτητες συνθήκες και υποδομές για να λειτουργεί παράλληλα ένα χρηματιστήριο εμπορίας ρύπων. Η "πράσινη ανάπτυξη" λοιπόν, σύμφωνα με αυτή την λογική, δεν είναι κάτι άλλο από την στρατηγική του καπιταλισμού που του επιτρέπει να συνεχίσει να ρυπαίνει και να υποβαθμίζει το φυσικό περιβάλλον. Γι αυτό πολύ εύστοχα κάποιοι κάνουν το διαχωρισμό μεταξύ βιομηχανικών ΑΠΕ (ΒΑΠΕ) και ΑΠΕ.

Ο πράσινος καπιταλισμός εμφανίστηκε από την αρχή πολύ επιθετικός. Φορώντας το πράσινο προσωπείο, καθαγιασμένος μέσω του οικολογικού λόγου που έχει αφομοιώσει, με το νομικό πλαίσιο -κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του- να τον εξουσιοδοτεί να δρα εν λευκώ (ακόμη και σε περιοχές Natura), με ένα βιομηχανικό κλάδο παραγωγής εξοπλισμού για ΑΠΕ -βόρεια- να πιέζει για ολοένα ταχύτερους ρυθμούς απορρόφησης της τεχνολογίας του, θα αποδειχθεί απίστευτα καταστροφικός για ό,τι έχει διαφύγει μέχρι τώρα των μεθόδων καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.