Συνθήκες υποβάθμισης

Το σύστημα αναβαθμίδων των νησιών χρειάστηκε πολλούς αιώνες για να δημιουργηθεί. Ένα τεραστίων διαστάσεων έργο που περνούσε από γενιά σε γενιά και ολοένα επεκτεινόταν, μετατρέποντας μικρά και άγονα νησιά σε κατοικήσιμα. Χάρη στο σύστημα αυτό, τον μόχθο αλλά και τις μεθόδους και πρακτικές των κατοίκων, τις προσαρμοσμένες στις συνθήκες των νησιών ποικιλίες προς καλλιέργεια, την άγρια χλωρίδα των νησιών, αντιμετωπιζόταν αποτελεσματικά τους αιώνες που πέρασαν η διάβρωση του εδάφους· το χώμα διατηρούσε τη γονιμότητά του και την ικανότητά του να συγκρατεί υγρασία.

Σήμερα το σύστημα αυτό σιγά σιγά εγκαταλείπεται (με τις ελάχιστες εξαιρέσεις νησιών όπου η παράδοση αυτή παραμένει ισχυρή). Οι ξερολιθιές που συγκρατούν τις αναβαθμίδες δεν συντηρούνται, δεν ξαναχτίζονται όταν πέσουν, και όπου χρειάζεται φράχτης χρησιμοποιούνται κάθε είδους πλέγματα, παλέτες, τσιμεντόλιθοι κ.α.

Στην επόμενη φωτογραφία -αν "διαβαστεί” σωστά- βρίσκουμε (συγκεντρωμένα όλα μαζί σε μια φωτογραφία) σημάδια/ίχνη από όλα τα στάδια που περνάει η ερημοποίηση και η υποβάθμιση της υπαίθρου των νησιών, όταν εγκαταλείπεται το σύστημα των αναβαθμίδων.

Τα ερείπια μιας αρχιτεκτονικά ενδιαφέρουσας παραδοσιακής κατοικίας, καθώς και τα απομεινάρια αναβαθμίδων στην πλαγιά μαρτυρούν την ύπαρξη στο παρελθόν σημαντικής αγροτικής δραστηριότητας στην περιοχή, που εγκαταλείφθηκε όμως απότομα (για χίλιες δυο αιτίες που μπορεί αυτό να έχει συμβεί). Μέσα σε λίγες μόλις δεκαετίες τα χωράφια έγιναν άγονα, ακατάλληλα προς καλλιέργεια.

Στη συνέχεια, η ανεξέλεγκτη κτηνοτροφία -καθώς ήταν η μόνη δραστηριότητα που μπορούσε πλέον να έχει κάποια απόδοση στην περιοχή- αποψίλωσε την άγρια βλάστηση (που θα μπορούσε να συγκρατήσει χώμα και υγρασία), επιταχύνοντας ακόμη περισσότερο τη διάβρωση και την καταστροφή των αναβαθμίδων. Η περίοδος της ανεξέλεγκτης κτηνοτροφίας δεν θα μπορούσε παρά να είναι σύντομη. Στο τέλος αυτής της περιόδου η πλαγιά θυμίζει τοπίο στον Άρη (σαν αυτά που μας δείχνει η NASA).

Ο αγροτικός δρόμος που διασχίζει την πλαγιά, δίνει τη δυνατότητα σε έναν μελισσοκόμο (όπως επίσης βλέπουμε στη φωτογραφία) να μεταφέρει εκεί, στην εγκαταλελειμμένη γη, τα μελίσσια του. Είναι η μόνη υγιής δραστηριότητα που μπορεί πλέον να φιλοξενηθεί στην περιοχή. Ελάχιστα πιο πέρα όμως, διάφοροι επιτήδειοι έχουν αρχίσει να έρχονται -νύχτα- και να αδειάζουν μπάζα και σκουπίδια, δημιουργώντας μιαν αυτοσχέδια χωματερή. 

Μ΄αυτόν τον τρόπο ολοκληρώνεται η υποβάθμιση του τοπίου, και η περιοχή γίνεται πόλος έλξης για κάθε είδους ρυπαρή ή αυθαίρετη δραστηριότητα.