Μπορεί να ερχόμαστε από το χώμα, αλλά αυτό που συμπληρώνει το πραγμοειδές του ανθρώπου είναι ο χρόνος. Όπως σε πήλινο πιθάρι, σταγόνα-σταγόνα, αδειάζει από μέσα μας ο χρόνος.
Αυτό που μ' αρέσει πιο πολύ στο πιάνο είναι ότι μπορεί και σταλάζει μία-μία τις στιγμές σε νότες, χτυπάει και χρωματίζει τις στιγμές. Μία-μία σαν στάλες βροχής που πέφτουν σε τσίγκινη σκεπή θέλω να παίζονται οι νότες του χρόνου που σταλάζει και χάνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου