Ρατσισμός - Φυλετισμός - Ευγονική (συζήτηση)

Γιάννης Ψαραύτης

Ο άνθρωπος, ο ζωντανός άνθρωπος είναι εκείνος που φτιάχνει ιστορία. Η ιστορία δεν είναι ένα ξέχωρο πρόσωπο που χρησιμοποιεί τον άνθρωπο ως μέσο για τον ιδιαίτερο σκοπό του: η ιστορία δεν είναι άλλο παρά η δραστηριότητα του ανθρώπου που επιδιώκει τους σκοπούς του.
Η Αγία Οικογένεια, Κ. Μαρξ

Είναι τολμηρό να πιστέψουμε ότι μια συναρμογή λέξεων (δεν είναι τίποτε άλλο οι φιλοσοφίες), μπορεί να έχει μεγάλη ομοιότητα με το σύμπαν. Το ίδιο τολμηρό θα ήταν να πιστέψουμε ότι κάποια από αυτές τις περίφημες συναρμογές -έστω και κατά τρόπο απειροελάχιστο- του μοιάζει κάπως περισσότερο από τις άλλες.

Οι μεταμορφώσεις της χελώνας, Jorge Luis Borges, μετ. Γ.Δ Χουρμουζιάδης

Πριν από λίγο καιρό είχα μια συνομιλία σε κάποιο από τα κοινωνικά δίκτυα. Το προφίλ και το nickname του συνομιλητή παρέπεμπαν σε φοιτήτρια με σπουδές στη Μοριακή Βιολογία που δήλωνε οπαδός ρατσιστικών ιδεών. Από τη συζήτηση εκείνη μεταφέρω εδώ κάποια αποσπάσματα που έχουν ενδιαφέρον, νομίζω, καθώς συνδέονται και με θέματα που μας έχουν απασχολήσει και στο blog. Έχουν αφαιρεθεί, εννοείται, τα μέρη εκείνα όπου θίγονται στενά προσωπικά θέματα ή αναφέρονται σε απόψεις που δεν έχουν σχέση με το θέμα μας.

Με προβλημάτισε ιδιαίτερα, το κατά πόσο είναι θεμιτό να δημοσιοποιηθεί μια συνομιλία που αν πήρε αυτή τη μορφή, αυτό έγινε μέσω διαπροσωπικής επικοινωνίας και αμοιβαία κερδισμένης εμπιστοσύνης, και επομένως -δεοντολογικά- ίσως να έπρεπε να παραμείνει σε αυτό το επίπεδο.

Όμως η εποχή αυτή, είναι μάχιμη εποχή. Όλα όσα μας χαρακτηρίζουν ως (ανθρώπινο) είδος, βρίσκονται σε κίνδυνο. Το στοιχείο που μας κάνει ανθρώπους, στον πυρήνα του, βρίσκεται σε κίνδυνο. Φαίνεται ότι αρκούν οι νέες εξελίξεις στη γενετική, για να ξεχαστεί το προφανές: ότι ο άνθρωπος γίνεται Άνθρωπος μέσα σε κοινωνία. Μάλλον έχει βρεθεί ο τρόπος να παρακαμφθεί, μέχρι και να αποσιωπηθεί αυτή η βασική αλήθεια για την ανθρώπινη κατάσταση, και η έννοια άνθρωπος να γίνει ξανά ο πηλός για νέες αφαιρέσεις. 

Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο διάλογος αυτός ξεπερνάει εν τέλει τους δύο συνομιλητές, καθώς δεν περιορίζεται και αναλώνεται σε στενά προσωπικά θέματα. Θα ήταν επομένως φυγοπονία και -το χειρότερο- εφησυχασμός να μη δοθεί η δυνατότητα και σε άλλους να προβληματιστούν πάνω στο υλικό της συζήτησης. Ίσως κάποιοι άλλοι να μπορούν να σκεφτούν τα θέματα αυτά καλύτερα, να φωτίσουν και άλλες πλευρές, ή πτυχές, διευρύνοντας και εμπλουτίζοντας τη συζήτηση. 

Ο διάλογος περιστρέφεται γύρω από τα θέματα του ρατσισμού, του φυλετισμού, της ευγονικής, κλπ. Θεωρίες που, ως γνωστόν, επικράτησαν και ταλαιπώρησαν την Ευρώπη τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα· προετοιμάζοντας ιδεολογικά το ένα κράτος μετά το άλλο, να σαγηνευτεί, να παραδοθεί, να αφεθεί στη νοσηρότητα του φασισμού. Εξαιτίας εκείνων των επιλογών -όλα έχουν ένα τίμημα- η Ευρώπη γνώρισε μια πρωτοφανή, ασύλληπτη σε έκταση ανθρωπιστική καταστροφή, που όλοι έβλεπαν να έρχεται -και αυτό έχει τη σημασία του- αλλά που κανένας δεν μπορούσε πια να εμποδίσει· το σπέρμα της καταστροφής είχε βρει γόνιμο έδαφος.

Συνήθως, έχουμε την τάση, ως κοινωνίες, να κρύβουμε κάτω από το χαλί απόψεις που αναφέρονται σε περιθωριακά θέματα όπως αυτά που θίγονται στο διάλογο. Για πολλούς από εμάς, ακόμη και η ιδέα της εμπλοκής σε μια επιχειρηματολογία γύρω από αυτές τις θεωρίες μας φαίνεται αφόρητα ενοχλητική. Είναι, πράγματι, τουλάχιστον θλιβερό να επανέρχονται στο προσκήνιο απόψεις και θεωρίες για τις οποίες είχαμε την πεποίθηση, την επιθυμία ή την ψευδαίσθηση ότι είχαμε ξεμπερδέψει μια και καλή μαζί τους. Θεωρούσαμε -αφελώς όπως αποδεικνύεται τώρα- ότι όλα αυτά, μετά και από την τραυματική εμπειρία του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, είχαν τελεσίδικα κριθεί, ότι ένα δύσκολο παρελθόν είχε κλείσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς του, και η ζωή έπρεπε να προχωράει χωρίς να κοιτάζει πίσω της. Όλα έδειχναν, η ζωή η ίδια έδινε την εντύπωση ότι είχαμε απομακρυνθεί πολύ από εκείνη τη θηριώδη εποχή, όπου κυριαρχούσαν και δοκιμάζονταν παρόμοιες αντιλήψεις (και όχι μόνο μεταξύ των ναζί, όπως φρόντισαν να μας κάνουν να το ξεχάσουμε). 

Εκείνο το φρικτό παρελθόν τα άλλαξε όλα. Το τέλος της αθωότητας. Έφερε στην επιφάνεια την άγρια, σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου, φορτώνοντας την ανθρωπότητα, μια για πάντα, με ενοχή. Κανένας δεν δικαιούται πλέον να δηλώνει αθώος. Γεννιόμαστε με το στίγμα αυτής της ενοχής. Από τότε, έχουμε μάθει -όχι εύκολα-, να ζούμε κάτω από αυτό το βάρος. Το κουβαλάνε ως προπατορικό αμάρτημα όλες οι γενιές, αυτές που έρχονται κι αυτές που θα έρθουν στο μέλλον.

Είναι όμως λάθος να αποφεύγονται τέτοιες ενοχλητικές απόψεις, να κρύβονται κάτω από το χαλί για να συνεχίζουν από εκεί, ανενόχλητα, το μολυσματικό τους έργο. Έχει συζητηθεί κατά κόρον το εξής: εάν ως κοινωνία διατηρείς ένα απαγορευμένο θεματολόγιο -και ας έχεις χίλιους λόγους να το κάνεις-, τότε έχεις προσχωρήσει στη λογική της αντίπαλης άποψης, έχεις εκτεθεί στη μολυσματικότητά της, έχεις χάσει την καθαρότητά σου διανοητική και ιδεολογική. Να εκτίθενται όλες οι απόψεις, με μια προϋπόθεση όμως: Όποιος διατυπώνει κάποια γνώμη στο δημόσιο χώρο να αντέχει τον διάλογο, την κριτική. Έμπρακτα και όχι προσχηματικά. Διαφορετικά αυτοακυρώνεται, και τότε κερδίζει η άμμος στην «έρημο του πραγματικού».

Με τα κοινωνικά δίκτυα υπάρχει ένα πρόβλημα. Στην προσπάθεια να ξεδιπλώσει κανείς τον εαυτό προκειμένου να τον εκθέσει στον άλλο, δεν υπάρχει τρόπος να διακρίνει κανείς την πραγματικότητα από την φαντασίωση, την προσποίηση ή τη μυθοπλασία. Όμως ακόμη κι έτσι, υπάρχουν πλευρές του εαυτού (όποιο περιεχόμενο και αν δώσει κανείς στην έννοια εαυτός), όπου δεν μπορείς -θέλεις δεν θέλεις- παρά μόνο να είσαι εσύ μέσα στην αλήθεια σου. 

Έχω την εντύπωση ότι ο Freud στα κοινωνικά δίκτυα θα έκανε πάρτι, θα ήταν στον παράδεισο. Τα κοινωνικά δίκτυα δίνουν την δυνατότητα να αναδυθεί αυτός ο βαθύτερος σκοτεινός, ξεχασμένος και από τον ίδιο εαυτός (που αθέατος, λανθάνει στην καθημερινή ζωή και περιμένει την ευκαιρία να πάρει εκδίκηση). Αυτό νομίζω ότι είναι το αξιοποιητικό στοιχείο των κοινωνικών δικτύων. Τελικά η έκφραση "ψυχαναλυτικά δίκτυα" ίσως είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα· ο όρος "κοινωνικά" είναι μάλλον ευφημισμός. 

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ – ΦΥΛΕΤΙΣΜΟΣ – ΕΥΓΟΝΙΚΗ

(συζήτηση)

……………………………………………

Γ:   για ποιο θέμα θα μιλήσουμε;

Ε:  Όλοι είναι ρατσιστές εάν είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους.

Γ:   Αυτό που έχω καταλάβει εγώ ότι μας χαρακτηρίζει, είναι μια ροπή προς την ευκολία, στην απλοποίηση των προβλημάτων, στον εύκολο τρόπο να «λύνουμε» ή να αποφεύγουμε τα προβλήματα, να τα αλλάζουμε και στη θέση τους να βάζουμε κάτι άλλο. Και ο ρατσισμός ως ιδεολογική στάση, προσφέρει μια τέτοιου είδους βολική ευκολία σε όσους τον ακολουθούν.

Ε:  Όχι, είναι η υπερδεκαετής κοινωνική μηχανική που μας ενεφύσησε συμπλέγματα ενοχής που υπερέχουμε σαν λευκοί από τους υπόλοιπους...

Ε:  …Το έχει προετοιμάσει από τον Καλλέργη εκατό χρόνια τώρα, ο Χίτλερ πήγε να το ανακόψει, αλλά οι αγέλες στράφηκαν εναντίον του, και το σχέδιο επιταχύνθηκε.

Γ: Είναι θλιβερό για εμάς τους παλαιότερους να βλέπουμε να επιστρέφουν απόψεις οι οποίες έχουν κριθεί στην ιστορία. Πληρώθηκε βαρύς φόρος αίματος από κάποιες γενιές για να έχουν οι επόμενες τις απαντήσεις σε αυτά τα ζητήματα.

Γ:  Πόσο χρονών είσαι;

Ε:  21 

Γ: Μικρή.

Ε:  Είμαι μέλος της Mensa.

Γ: Τι είναι αυτό;

Ε:  Mensa Athens.

Γ:  Α ναι, κατάλαβα.

Ε:  Είμαι μικρή αλλά δεν λειτουργεί ο εγκέφαλός μου όπως των συνομηλίκων μου.

Γ:  Μέλη της είναι άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης.

Ε:  Ναι.

Γ:  Εγώ αντιλαμβάνομαι αυτό που ονομάζεις κοινωνική μηχανική κάπως διαφορετικά. Την κοινωνική μηχανική μπορώ να την δω να ασκείται μέσα από τη λειτουργία π.χ. θεσμών, της τηλεόρασης, της διαφήμισης, κτλ.

Γ:  Δεν μπορώ να την σκεφτώ ως κάτι αφηρημένο και σκοτεινό, ή ως σχέδια συνωμοσίας δεν ξέρω και εγώ ποιων κέντρων. Γιατί τότε καταλήγουμε να κυνηγάμε φαντάσματα. Δεν χρειάζεται να είναι έτσι. Όλα είναι στο φως και γι αυτό η προσπάθεια χειραγώγησης και επηρεασμού των μαζών είναι αποτελεσματική. Γιατί μ’ αυτό τον τρόπο κερδίζει την κοινωνική συναίνεση ακόμη και αποδοχή από τις μάζες.

Γ:  Η κοινωνική μηχανική, με τον τρόπο που το εννοώ εγώ, ευθύνεται για πολλά που θα έρθουν και έχουν δρομολογηθεί ήδη, προετοιμάζει αυτή την περίοδο το έδαφος για νέες μορφές ολοκληρωτισμού, χρησιμοποιώντας νέες βελτιωμένες τεχνικές.

Γ:  Πάντως, επανέρχομαι σε αυτά που λέγαμε πριν, η ιστορία γράφεται με πολλούς τρόπους.

Ε:  Με έναν γράφεται.

Ε:  Του νικητή.

Γ:  Μη βιάζεσαι να καταλήξεις σε βολικές εξηγήσεις. Αυτή είναι η «ιστορία» σε επίπεδο εθνών, για προπαγάνδα.

Ε:  Καθόλου βολικές.

Γ:  Υπάρχει και άλλη προσέγγιση.

Ε:  Ποια.

Γ:  Η κλασική. Να είμαστε ανοιχτοί σε ερμηνεία, να μην ακολουθούμε απλουστευτικά σχήματα επειδή ταιριάζουν στην ιδεολογία μας, να είμαστε αμερόληπτοι κρατώντας ίσες αποστάσεις απέναντι σε όλες τις όψεις του θέματος που εξετάζουμε, να αφήνουμε χώρο και για τις πλευρές εκείνες που δεν έχουν περάσει ακόμη από το μυαλό μας, και φυσικά να στηρίζουμε πάντοτε τις κρίσεις μας στις πηγές για τεκμηρίωση.

Γ:  Ο Pierce αναρωτιόταν: γιατί σκεφτόμαστε; Και απαντούσε έτσι: ΕΠΕΙΔΗ ΑΜΦΙΒΑΛΛΟΥΜΕ. Το να ζει κανείς και να απολαμβάνει και να αυτοϊκανοποιείται όντας σε μια παραδείσια κατάσταση μόνιμης βεβαιότητας αυτό εμποδίζει, ακινητοποιεί τη σκέψη. Γιατί να μπεις άλλωστε στον κόπο όταν είσαι σίγουρος;

Ε:  Άκου, έχεις σπουδάσει κάτι;

Γ:  Μαθηματικός.

Ε:  Ωραία.

Ε:  Σπουδάζω Μοριακή Βιολογία...

Γ:  Η επιστήμη του μέλλοντος…

Γ:  …Αλλά μπορεί να πάρει λάθος δρόμο.

Ε:  ...και σου λέω ότι η ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο από την αιώνια μάχη υπεροχής των ανθρώπινων φυλών.

Γ:  Ο Δαρβίνος δεν θα συμφωνούσε μαζί σου.

Ε:  Ο Δαρβίνος έζησε διακόσια χρόνια πριν. Και ενώ είχε αρκετές ορθές θεωρίες, σε πολλά ήταν λάθος.

Γ:  Δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Ε:  Ok

Γ:  Μπορεί να ήταν διακόσια χρόνια πριν, αλλά δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε καλύτερη θεωρία/προσέγγιση από τη δική του, που να μη βιάζει/αγνοεί τα γεγονότα εννοώ και να είναι ερμηνευτικά διεισδυτική.

Ε:  A. Δεν ήταν μία B. Τα περισσότερα από όσα είπε έχουν εμπλουτιστεί και καταρριφθεί στις λεπτομέρειες.

Γ:  Θέλεις τη γνώμη μου πάνω σε αυτό; αυτός ο εμπλουτισμός που είπες…

Ε:  Δεν είναι θέμα γνώμης. Δεν σου μιλάω για το εάν ο Θεός είναι τριαδικός ή όχι.

Γ:  Και η επιστήμη είναι ζήτημα γνώμης.

Ε:  Έλα;;;;

Ε:  Ok

Γ:  Πολλές φορές μάλιστα καταντάει και θεολογία (με την έννοια του δογματισμού).

Ε:  Δεν μιλώ για την θεωρητική Φυσική.

Γ:  Γιατί δεν παίρνεις και το παράδειγμα της Οικονομικής Επιστήμης;

Ε:  Η Βιολογία και η επιστήμη της Ζωής είναι πράγματα επιστητά.

Γ:  Κρατάμε μια άποψη, μια θεωρία όσο είναι ικανοποιητική στο να δίνει απαντήσεις, όσο συμφωνεί με τα γεγονότα.

Ε:  Ναι ακριβώς.

Γ:  Όταν έρθει σε ασυμφωνία αντικαθίσταται από άλλη, αλλά με κριτήρια αλήθειας, που κι αυτή δεν είναι απόλυτη…

Ε:  Κάποια πράγματα στον μακρόκοσμο είναι απόλυτα.

Ε:  Εάν θεωρήσεις κβαντομηχανικά ίσως εμπλέκονται πιθανότητες.

Γ:  … Αυτό το απόλυτο είναι πάντα κάτι που έχει καθιερωθεί και πολλές φορές η εξουσία που ασκείται επάνω μας στο όνομά του γίνεται πολύ επικίνδυνη.

Ε:  Καθιερώνεται από την αντιληπτή πραγματικότητα.

Γ:  Εγώ πιστεύω ότι τίποτε δεν υπάρχει εκτός ιστορίας…

Ε:  Τι εννοείς;

Γ:  Ως κάτι τι, μια οντότητα δηλαδή που να υπερίπταται ως αστερισμός, ως απόλυτο πάνω και έξω από το ποτάμι της ιστορίας.

Γ:  Αυτό που θεωρούμε απόλυτο, καθιερώνεται σε μια δεδομένη χρονική περίοδο, το αντιμετωπίζουμε ως απόλυτο, ως σημείο αναφοράς αλλά σε βάθος χρόνου όλα υπόκεινται σε αλλαγή. Τίποτε δεν μένει αναλλοίωτο …

Ε:  Τι από τους φυσικούς νόμους υπέστη αλλαγή;

Γ:  … και ο ιδέες οι αξίες η ηθική οι αλήθειες όλα.

Ε:  Απάντα λίγο. Δηλαδή οι φυσικοί νόμοι αλλάζουν;

Γ:  Όχι δεν αλλάζουν οι συμπαντικοί νόμοι, αλλά είμαστε καταδικασμένοι ή προορισμένοι να έχουμε πάντοτε μια περιορισμένη, ελλειμματική γνώση γι’ αυτούς.

Γ:  Αλλά μήπως και το σύμπαν, αυτό το κοσμικό μπιλιάρδο δεν έχει διάρκεια ζωής;

Ε:  Προσδιόρισέ το.

Γ:  Τα πλανητικά συστήματα διαλύονται έχουν κύκλο ζωής.

Ε:  Άκου, το σύμπαν και οι νόμοι του είναι αναλλοίωτοι. Η αντίληψη των ανθρώπων περί αυτών αλλάζει.

Γ:  Όμως με την αντίληψη του ανθρώπου γι αυτό που υπάρχει ζούμε. Όλα επομένως είναι ανθρώπινες επινοήσεις και οι αξίες και η ηθική και οι θεσμοί. Δημιουργία συλλογική: η Ιστορία.

Ε:  Όχι το σύμπαν είναι αυθύπαρκτο.

Γ:  Είναι αυθύπαρκτο, συμφωνώ, δεν λέω το αντίθετο.

Γ:  Υπάρχει εξωτερική πραγματικότητα αλλά όλα τα προσεγγίζουμε μέσα από την φυσιολογία μας. Δεν πρέπει να το παραβλέπουμε αυτό και να εδραιώνουμε απόλυτες αλήθειες.

Ε:  Το κάθε είδος εδραιώνει αλήθειες μέσω της φυσιολογίας του.

Γ:  Ναι.

Γ:  Είναι ταυτόχρονα συνθήκη ύπαρξης περιορισμός και δυνατότητα δημιουργίας.

Ε:  Αλλά αυτές οι αλήθειες δεν παύουν να είναι αλήθειες.

Γ:  Κάθε είδος έτσι δομεί τον κόσμο του.

Γ:  Οι αλήθειες είναι εργαλεία, διαφωτίζουν τη σχέση μας με τον κόσμο μας. Κάποιος είπε, η αλήθεια είναι μια στιγμή του ψέματος.

Ε:  Πολύ θεωρία πιάσαμε πάμε σε χειροπιαστά πράγματα.

Γ:  Ναι έχεις δίκιο θεωρία και πράξη πρέπει να πηγαίνουν χέρι-χέρι. Πες μου.

Ε:  Συμφωνείς ή διαφωνείς με το nick μου;

Γ:  Διαφωνώ.

Γ:  Κάθετα.

Ε:  Γιατί;

Γ:  Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως καταγωγής έχουν τις ίδιες δυνατότητες σε βιολογικό επίπεδο.

Ε:  ...

Γ:  Δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες φυλές. Με αυτή την έννοια.

Ε:  ...

Γ:  Υπάρχουν διαφορές βιολογικές και πολιτισμικές. Αλλά αυτό είναι πλούτος για την ύπαρξή μας στον πλανήτη. Προσαρμογή σε διαφορετικά περιβάλλοντα.

Ε:  Ερώτηση.

Ε:  Μπορείς να προσδιορίσεις ανωτερότητα ή κατωτερότητα δίχως σημείο αναφοράς;

Γ:  Μα αυτό που πιστεύω είναι ότι δεν πρέπει να τίθεται θέμα ανωτερότητας κατωτερότητας καν. Άρα δεν μου χρειάζεται σημείο αναφοράς. Ίσοι στο δικαίωμα της διαφοράς, χωρίς αξιολογικά κριτήρια, ίσοι και όχι όμοιοι. Η πολιτισμική ομογενοποίηση του πλανήτη με «σημείο αναφοράς» το δυτικό πρότυπο γνωρίζουμε πλέον πόσο δραματικά έχει φτωχύνει τον πλανήτη.

Ε:  Εμπλέκεις συναισθήματα μεταβλητά μέσω κοινωνικής μηχανικής και λογικοφανείς προτάσεις δημιουργώντας σοφισμούς.

Γ:  Όχι είναι η δική μου στάση ζωής.

Ε:  Η στάση ζωής σου είναι παράλογη. Στην φύση δεν υπάρχει ισότητα πουθενά. Άρα ούτε στους ανθρώπους.

Γ:  Γιατί ένας Εσκιμώος είναι κατώτερος; Τα κατάφερε με τις δημιουργικές του δυνάμεις και με προσαρμογή να επιβιώσει στον αρκτικό κύκλο. Πως θα το συγκρίνω με αυτό που πετύχαμε στην εύκρατη ζώνη, και τι νόημα έχει μια τέτοια σύγκριση;

Ε:  Με σημείο αναφοράς την επιβίωση στον αρκτικό κύκλο.

Ε:  Ο Εσκιμώος είναι ανώτερος των λευκών.

Γ:  Γνωρίζω τη θεωρία που υπονοείς.

Ε:  Δεν υπονοώ. Λέω. Διότι είναι λογική. Απλά δεν είναι πολιτικά ορθή.

Γ:  Αλλά πες μου, επιμένω, γιατί τη χρειάζεσαι τη σύγκριση, σε τι σε εξυπηρετεί;

Ε:  Στην αντιμετώπιση των πάντων ΛΟΓΙΚΑ και όχι συναισθηματικά.

Γ:  Και με τη λογική έχω ένα θέμα, με τον τρόπο που την επικαλείσαι.

Γ:  Η λογική είναι μια κατάκτηση στην πορεία εξέλιξης του ανθρώπου.

Γ:  Μας έδωσε τον ορθολογισμό.

Ε:  Αυτό δεν αναιρεί την σπουδαιότητά της.

Γ:  Το πρόβλημά μου δεν είναι ο ορθολογισμός.

Γ:  Αλλά ότι πάντοτε ξεκινάει από ένα ανορθολογικό στοιχείο και στη συνέχεια εφαρμόζει λογικά βήματα.

Γ:  Π.χ. πάνω στη θεολογία στηριζόταν η ιερά εξέταση…

Ε:  Μα καλά τι συγκρίνεις τώρα η θεολογία δεν είναι επιστήμη.

Γ:  …έπιανε κάποιον, τον κατηγορούσε για αθεΐα ή μαγεία. Στο δικαστήριο η λογική επιχειρηματολογία ήταν άψογη αρκεί να ξεκινούσε κανείς από την καλά εδραιωμένη μέσω της θεολογίας πίστη στη μαγεία (το ανορθολογικό στοιχείο), μια αυθαίρετη κατασκευή.

Ε:  Όχι. Δεν είναι συγκρίσιμα μεγέθη.

Γ:  Έπρεπε να πιστεύεις στη μαγεία, το ανορθολογικό στοιχείο. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.

Ε:  Ναι, και έχεις άδικο.

Γ: Άλλο παράδειγμα. Ξεκινάς από την πεποίθηση (το ανορθολογικό στοιχείο) ότι για όλα τα προβλήματα της Ευρώπης του μεσοπολέμου φταίνε οι Εβραίοι και να ως συνέπεια της «λογικής» σου τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα κρεματόρια.

Γ:  Η εξουσία κάθε μορφής, και διαχρονικά, έτσι χρησιμοποιεί τη λογική, την οικειοποιείται κι αυτήν.

Γ:  Σε κούρασα μάλλον με τη φλυαρία μου.

Ε:  Όχι.

Ε:  Μου πόνεσε το χέρι επειδή γράφω σε κινητό.

Γ:  Κατάλαβα.

.............................................................................

Γ:  Έχεις εξεταστική τώρα;

Ε:  Ναι γι’ αυτό είμαι μέσα σαββατιάτικα.

Γ:  χρειάζεται να ξεφεύγεις και λίγο να ξεκουράζεσαι.

Ε:  Γι’ αυτό είμαι εδώ.

Ε:  Εγώ ξεφεύγω με φιλοσοφικές συζητήσεις.

Γ:  Και εγώ. Αλλά δεν βρίσκεις εύκολα κάποιον που να ενδιαφέρεται.

Ε:  Γιατί το επίπεδο έχει πιάσει πάτο.

Γ:  Συμφωνώ. Ζούμε στον πολιτισμό της εύκολης και πιασάρικης ατάκας (ακόμα και της φιλοσοφικής), άντε και κανένα βιντεάκι. Να σκάνε σαν πολύχρωμα βεγγαλικά στην οθόνη, το ένα πίσω από το άλλο, φαντασμαγορία που μετά το παφ δεν αφήνει τίποτε πίσω της.

Ε:  Και της ειρωνείας.

Ε:  Διότι αντικαταστήσαμε τη λογική με το συναίσθημα.

Γ:  Εννοείς ότι αντιδρούμε παρορμητικά, απλουστεύουμε τα πάντα.

Ε:  Γι’ αυτό σιχαίνομαι το συναίσθημα.

Ε:  Και επειδή είναι ευμετάβλητο από τρίτους μέσω κοινωνικής μηχανικής.

Γ:  Είναι δύσκολη εποχή, ιδίως για εσάς τη νέα γενιά.

Ε:  Ναι. Το ξέρω. Μια φίλη μου έμεινε μόνο.

Γ:  Και οι φιλίες δοκιμάζονται. Οι άνθρωποι φοβούνται να μπουν σε σχέσεις, φοβούνται τη δέσμευση, ο φόβος του να είσαι ανεπαρκής, ο φόβος του κενού μην το συναντήσεις στο βλέμμα του άλλου.

Γ:  Μια σχέση, είτε φιλική είτε ερωτική έχει καταντήσει πόλεμος. Με στρατηγικές, διπλωματικό σώμα, απώλειες και εφήμερες νίκες.

Ε:  Το πήρα απόφαση…

Ε:  …Θα πεθάνω μόνη.

Γ:  Είναι απαισιόδοξο αυτό, δεν ταιριάζει να το λες στην ηλικία σου.

Ε:  Λογική προβολή του μέλλοντος.

Γ:  Έχεις όλα τα πλεονεκτήματα με το μέρος σου.

Γ:  Καλές σπουδές, ευφυΐα, είσαι νέα.

Ε:  Ποια πλεονεκτήματα; Να κατανοώ πράγματα που δεν μπορεί ο κοινός νους και να μην μπορώ να συμβαδίσω με τους συνομηλίκους μου;

Γ:  Αυτή η δύναμη κατανόησης που λες είναι η δύναμή σου.

Ε:  Και αδυναμία.

Γ:  Μέσω αυτής μπορείς να καταλάβεις τη στάση του άλλου. Αλλά καταλαβαίνω τον άλλο σημαίνει ικανότητα να μπαίνω στη θέση του άλλου.

Γ:  Χρειάζεται ίσως να βρεις τον τρόπο να πλησιάζεις, να αποδέχεσαι τους άλλους. Κι εδώ παίζει το ρόλο του το συναίσθημα, να μη φοβάσαι να εκφραστείς, να εκτεθείς, και να κάνεις και τα σωστά ανοίγματα όπως λένε οι σκακιστές, γιατί χρειάζεται και το χαλινάρι-λογική που και που.

Γ:  Όσο για την ειρωνεία που είπες. Ειρωνευόμαστε τους πάντες και τα πάντα. Αλλά μάλλον σαν ένα τρόπο άμυνας πρέπει να το βλέπεις απέναντι σε όλο αυτό που είπαμε.

Ε:  Δεν αντλώ ευχαρίστηση από τις δραστηριότητες των συνομηλίκων μου. Υποφέρω όταν με τραβάνε σε κλαμπ, μπουζούκια, όταν μιλάνε για ρούχα, μπάλα. Μου έρχεται να πηδήξω από το μπαλκόνι.

Γ:  Και δεν είναι θέμα παιδείας, εδώ ισχύει αυτό που έλεγες για κοινωνική μηχανική. Είναι ένα σύστημα που έχει ανάγκη και κάνει ότι είναι δυνατόν για να καταστείλει οτιδήποτε δημιουργικό θα μπορούσε να υπάρχει στις ζωές μας, σε κάθε επίπεδο. Οι δημιουργικές μας δυνάμεις υποβαθμίζονται, εμποδίζονται, μέσω μιας γλυκιάς σαγήνης, μιας υπερκατανάλωσης του «έτοιμου» όχι μόνο στα αντικείμενα αλλά και στις σκέψεις που κάνουμε, στις απόψεις.

Γ:  Θα σου πω ένα παράδειγμα πάνω σε αυτό που συζητάμε. Όταν ήμουνα μικρός απολάμβανα να ακολουθώ τους μεγαλύτερους στο καφενείο του χωριού και να ακούω τις συζητήσεις ή να πιάνω κουβέντα με ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που σύχναζαν εκεί. Ανθρώπους που δεν είχαν τελειώσει ούτε το δημοτικό…

Ε:  Μόρφωση και εκπαίδευση διαφέρουν.

Γ:  Ναι, αυτό θέλω να πω.

Ε:  Οι σκύλοι εκπαιδεύονται, δεν μορφώνονται.

Γ:  …Ο τρόπος όμως που προσέγγιζαν τα θέματα, ήταν τόσο ολοκληρωμένος, τόσο νηφάλιος, με μια εσωτερική ηρεμία εννοώ και ευστοχία και ας μην είχαν φύγει ποτέ από το χωριό τους. Ήταν σοφοί και ας μην ήξεραν π.χ. ότι νερό είναι H₂O…

Ε:  Όχι σοφοί, φιλόσοφοι.

Γ:  Ναι με αυτή την έννοια το λέω και εγώ.

Γ:  Το μάθημα που πήρα από εκείνο «το σχολείο», το καφενείο του χωριού, ήταν αυτή η εσωτερική ηρεμία που είχαν κατακτήσει εκείνοι οι άνθρωποι, η νηφαλιότητα, η στωικότητα, το να κρατάς ίσες αποστάσεις για να παρατηρείς καλύτερα, ψύχραιμα τα ανθρώπινα πράγματα.

Ε:  Το ξέρω.

Γ:  Αυτό που είπες με τους σκύλους γίνεται στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

................................................................................

Γ:  Έχεις κάποια σχέση;

Ε:  Είχα.

Γ:  Ήταν θετική εμπειρία εκείνη η σχέση;

Ε:  Ουδέτερη

Ε:  Νετρόνιο.

Γ:  Καλό.

Γ:  Πάνω σ’ αυτό το έδαφος όμως θα κτίσεις την επόμενη σχέση σου, τίποτε δεν πάει χαμένο. Η ουδέτερη εμπειρία που είπες θα είναι το λίπασμα, ώστε να τα πας καλύτερα την επόμενη φορά.  

Ε:  Μπααα.

Γ:  θα έρθει εκεί που δεν το περιμένεις. Θα το αισθανθείς και τότε θα πλημμυρίσεις από συναισθήματα που τώρα η λογική σου προσπαθεί να καταστείλει.

Ε:  Αυτά να τα γράψεις σε κανένα κινέζικο μπισκοτάκι. Εγώ λειτουργώ με δεδομένα.

Γ:  Κινέζικο μπισκοτάκι!!!

Ε:  Ναι, αυτά με τις συναισθηματικές αοριστολογίες.

Γ:  Δεν έχεις βρει τον τρόπο να πλησιάζεις τους άλλους.

Ε:  Μπορεί. Μου φαίνεται αδύνατο.

Γ:  Να κατανοείς, δεν σου λέω να δικαιολογείς μια αδυναμία που βλέπεις στον άλλο.

Ε:  Δεν την κατανοώ την αναγνωρίζω.

Γ:  Όλοι έχουμε τα αδύνατα σημεία μας. Εγώ έχω πολλά.

Γ:  Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο μέσα από τις σχέσεις. Μέσα από τις σχέσεις, θετικές ή αρνητικές, ζούμε ολοκληρωμένα.

Ε:  Όχι πάντα και όχι πλήρως.

Ε:  Οι δικές μου αδυναμίες δεν συμπληρώνουν κανένα.

Ε:  Διότι είναι λες και είμαι από άλλο πλανήτη.

Ε:  Απλά περιφέρομαι ανάμεσα στις αγέλες και παριστάνω ότι σκέφτομαι ό,τι αυτοί.

Γ:  Είσαι απλά διαφορετική. Αλλά ο καθένας με τον τρόπο του είναι διαφορετικός, ακόμη και μέσα στην αγέλη που λες.

Γ:  Κι εγώ πολλές φορές έχω αισθανθεί όπως εσύ. Η διαφορά μας είναι ότι κατανοώ την προέλευση αυτής της αγελαίας όπως την χαρακτήρισες συμπεριφοράς, πολλές φορές τη δικαιολογώ κιόλας.

Ε:  Και εγώ την κατανοώ.

Γ:  Γιατί χωρίς αυτή την αγελαία συμπεριφορά αυτοί οι άνθρωποι θα έπεφταν σε κατάθλιψη.

Γ:  Το πρόβλημα δεν είναι η αγέλη αλλά η εξουσία που την δημιουργεί και την στηρίζει γιατί την έχει ανάγκη.

Γ:  Να σε ρωτήσω κάτι, μου επιτρέπεις;

Ε:  Ότι θέλεις.

Γ:  Η σχέση σου με την οικογένειά σου είναι καλή;

Γ:  Έχεις ανθρώπους να σε στηρίζουν στα δύσκολα; Να τους αγαπάς;

Ε:  Ναι τους γονείς μου. 

Γ:  Ωραία. Είναι καλό να έχεις ανθρώπους που εμπιστεύεσαι στα δύσκολα.

Ε:  Η ψυχολογία μου δεν μπορεί να στηριχθεί από τους γονείς μου.

Γ:  Υπάρχουν θέματα που δεν μπορείς να μοιραστείς εννοείς; Φοβάσαι ότι δεν θα σε καταλάβουν;

Ε:  Όχι εννοώ ότι μοιράστηκα αλλά δεν έχουν την διανοητική ικανότητα να αντιληφθούν.

Γ:  Μην το λες αυτό.

Ε:  Γιατί;

Γ:  Έχουν την ικανότητα.

Ε:  Επειδή είναι συναισθηματικό; Είναι η αλήθεια.

Γ:  Κάθε άνθρωπος έχει την ικανότητα.

Ε:  Ok

Γ:  Δεν θα καταλάβει π.χ. τη θεωρία της σχετικότητας αλλά τα θέματα της κοινωνικής ζωής είναι στη διανοητική ικανότητα του καθενός.

Γ:  Άλλο ίσως εμποδίζει.

Ε:  Όχι.

Γ:  Κοινωνικά αίτια, οι ρόλοι ίσως. Πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να τους αναγνωρίσεις αυτό που απαιτείς και για τον εαυτό σου. Το δικαίωμα να ερμηνεύουν τις καταστάσεις διαφορετικά. Να ερμηνεύουν όχι να προσπαθούν να σου επιβάλλουν την ερμηνεία τους.

Ε:  Βαθείς κοινωνικούς νόμους δεν μπορούν.

Γ:  Μα οι κοινωνικοί νόμοι είναι συλλογική δημιουργία μέσα στην ιστορία από τέτοιους ανθρώπους, της διπλανής πόρτας όπως λέμε. Μορφές ζωής, αυτή την έκφραση προτιμώ αντί για κοινωνικούς νόμους.

Ε:  Ναι και επιτυγχάνονται ενστικτωδώς όχι συνειδητώς. Δεν μπορούν να τους κατανοήσουν αν και τους ακολουθούν.

Γ:  Τους κατανοούν κατά βάθος, ίσως με το δικό τους τρόπο. Αν ακολουθούν, χωρίς να αμφισβητούν όταν πρέπει, το κάνουν από φόβο. Ο φόβος παίρνει πολλές μορφές. π.χ. για τα παιδιά μου, για τη δουλειά μου, την περιουσία μου, την κοινωνική μου θέση κλπ

Ε:  Εγώ δηλαδή γιατί δεν φοβάμαι και λέω ωμά τα πράγματα όπως είναι.

Γ:  Όχι όπως είναι, όπως τα βλέπεις εσύ.

Ε:  Ok

Γ:  Γιατί δεν δίνεις το δικαίωμα και στον άλλο να τα βλέπει διαφορετικά, κι ας θεωρείς εσύ ότι είναι λάθος. Έχεις αυτή τη δύναμη;

Ε:  Τουλάχιστον δεν φοβάμαι κοινωνική πυρά εκφράζοντας πολιτικά ανορθόδοξες απόψεις.

Γ:  Βλέπεις λοιπόν; Τέτοια κοινωνία θέλουμε, όλες οι απόψεις να ακούγονται. Να εξαλείψουμε το φόβο που μας παραλύει. Πόλεμος επιχειρημάτων. Μοναδικός κριτής είναι η ζωή. Η ζωή δεν κρατάει το λάθος το απορρίπτει αργά η γρήγορα. Κανένα είδος αυθεντίας δεν μπορεί να έχει αυτό το ρόλο.

Γ:  Κι εμείς έχουμε τελείως διαφορετικές απόψεις σχεδόν σε όλα τα θέματα, αλλά αυτό δεν πρέπει να εμποδίζει την επικοινωνία…

Ε:  Οι απόψεις σου δεν συγκρούονται με την πολιτική ορθότητα. Άρα είναι λάθος.

Γ:  Συγκρούονται και πολύ μάλιστα, αλλά με διαφορετικό τρόπο, ίσως δεν έχω τη φλόγα της ηλικίας σου.

Ε:  Κοίτα.

Ε:  Δεν έχω φλόγα. Πυρκαγιά έχω.

Ε:  Και αν μπορούσα θα έκαιγα τα πάντα.

Γ:  Δεν πρέπει να νιώθεις έτσι. Φλόγα για δημιουργία ναι, σε κοινωνικό επίπεδο δημιουργία.

Ε:  Όχι.

Ε:  Για να δημιουργηθεί κάτι, πρέπει να καεί όλο αυτό το σάπιο οικοδόμημα.

Γ:  Αυτό δεν μπορεί να συμβεί και το ξέρεις. Γέννηση εκ του μηδενός δεν υπάρχει, και τι μπορείς να οικοδομήσεις πάνω στο μίσος, στο «έδαφος» μιας καταστροφής;

Ε:  Μπορεί διότι ξανασυνέβη.

Γ:  Μήπως όμως υπάρχει και κανένας που να μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχει εμπλοκή, έτσι η αλλιώς, με αυτό το οικοδόμημα;

Ε:  Πρέπει να πεθάνει πολύ κόσμος.

Γ:  Και ποιος αποφασίζει ποιος θα πρέπει να πεθάνει και ποιος όχι;

Ε:  Η φύση.

Γ:  Όχι η φύση. Είναι έξω από αυτά. Παγερά αδιάφορη. Ο δυνατός, ο ισχυρός, μια εξουσία αποφασίζουν για το «σχέδιο εξόντωσης».

Ε:  Όπως γινόταν πάντα.

Γ:  Σε κοινωνικό επίπεδο λοιπόν θα γίνει ό,τι γίνει. Η φύση είναι άλλο. Μιλάμε για κοινωνία, για ανθρώπινες επινοήσεις και δημιουργίες.

Ε:  Η κοινωνία είναι μέρος της φύσεως, άρα υπόκειται στους νόμους της.

Γ:  Περίμενε.

Γ:  Όλα είναι φύση εντάξει. Αλλά η φύση είναι αυτοφυής. Αυτοδημιούργητη.

Ε:  Ναι.

Γ:  Δεν εξαρτάται από τον άνθρωπο…

Ε:  Όχι.

Γ:  …ότι και να κάνει ο οργανωμένος σε κοινωνίες ανθρώπινος παράγοντας, οι επεμβάσεις του στο φυσικό στοιχείο και οι καταστροφές που μπορεί να προκαλέσει είναι νοήματα που αφορούν μόνο τον χώρο του ανθρώπου, τον βιόκοσμό του. Απέναντι στους ανθρώπινους σκοπούς η φύση παραμένει παγερά αδιάφορη.

Ε:  Ακριβώς.

Γ:  Η κοινωνία και οι θεσμοί της προσπαθώ να πω είναι επινοήσεις του ανθρώπου, όντας οργανωμένος σε κοινωνίες. Δηλαδή θα μπορούσε να είναι έτσι η αλλιώς.

Ε:  Όχι. Είναι θέμα συσχετισμού δυνάμεων και μπόλικης ευνοϊκής τύχης. Η κοινωνία είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής φύσεως και ενστίκτων του ανθρώπινου είδους.

Γ:  Τα ένστικτα, κάτι ως βιολογικοί αυτοματισμοί του είδους ας πούμε, μπορεί να υπήρχαν και να είχαν ισχύ σε ένα προανθρώπινο επίπεδο. Αντικαταστάθηκαν όμως από τη νόηση και τη λογική. Και αν υπήρξαν ποτέ τέτοιες βιολογικές δομές, στην διαδικασία της εξέλιξης του είδους απορρίφθηκαν μόλις μπήκαμε σε οργανωμένες κοινωνίες.

Ε:  Η λογική είναι πολύπλοκη ενστικτώδης λειτουργία.

Γ:  Ο άνθρωπος, στην εξελικτική του πορεία κατάφερε να αποκτήσει αυτή την ικανότητα.

Γ:  Είναι εργαλείο.

Ε:  Εργαλείο = ένστικτο.

Γ:  Εργαλείο, τελεία. Πολύ αποτελεσματικό για την επιβίωση και την επικράτηση του είδους όπως δείχνει η ιστορία μας.

Ε:  Και εντελώς αδύναμο συγκρινόμενο του συναισθήματος.

Γ:  Εδώ έχω ένα πρόβλημα. Την έννοια ένστικτο που αναφέρεις είναι δύσκολο να την ορίσουμε.

Ε:  Έλα ρε φίλε.

Γ:  Η λογική είναι κάτι εντελώς καθορισμένο.

Ε:  Καθόλου δύσκολο.

Ε:  Ένστικτα είναι αποτυπωμένα καθαρά στο γονιδίωμα.

Γ:  Ωραία αλλά η επίδραση των γονιδίων φτάνει μέχρι ενός σημείου. Καθορίζουν την φυσιολογία μας. Μέχρι εκεί.

Γ:  Δεν ανάγονται τα πάντα στα γονίδια, γιατί τότε έχω πάλι ένα πρόβλημα…

Ε:  Όλες οι νοητικές λειτουργίες καθορίζονται από τον εγκέφαλο που καθορίζεται από το γονιδίωμα. 

Ε:  Έγινα φανατική φυλετίστρια όταν μπήκα στη σχολή, ξέρεις γιατί; Γιατί κατάλαβα ότι ΤΑ ΠΑΝΤΑ είναι DNA.

Γ:  Δεν ισχύει αυτό, χωρίς να περιορίζω τη σημασία του…

Ε:  Ok

Ε:  Και εγώ όταν είχα άγνοια τέτοια έλεγα.

Γ:  …Είναι σημαντικός ο ρόλος του DNA. Εγώ προσωπικά, για παράδειγμα, θα ήθελα 10 πόντους μπόι ακόμη, να είμαι πιο όμορφος, εδώ το DNA με περιορίζει και στις εγκεφαλικές λειτουργίες να συμφωνήσω, αλλά μέχρι ενός σημείου….

Ε:  Όχι, άκου.

Γ:  …διαφορετικά ο άνθρωπος θα ήταν ένα νευρόσπαστο, μια μαριονέτα, όλα προδιαγεγραμμένα, δεν είναι έτσι;

Ε:  Ο εγκέφαλος καθορίζεται από το DNA ως προς το ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ των νοητικών λειτουργιών. Και εν συνεχεία υπεισέρχεται η παιδεία.

Γ:  Αν πάρεις δύο ολόιδιους δίδυμους που ο ένας έχει μεγαλώσει στην Εκάλη ενώ ο άλλος στο Κερατσίνι…

Ε:  Αλλά περίμενε άσε με να ολοκληρώσω…

Γ:  …δεν θα έχουν την ίδια διανοητική εξέλιξη.

Ε:  ....

Γ:  Με συγχωρείς, πες μου.

Ε:  Το DNA καθορίζει το ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ των νοητικών λειτουργιών. Η παιδεία συμπληρώνει το εν δυνάμει.

Γ:  Σωστά.

Ε:  Αλλά δίχως το ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ η παιδεία είναι άχρηστη.

Ε:  Άρα θέλεις ορθά γονίδια πρώτα και δευτερευόντως παιδεία.

Γ:  Αλλά ένα μερίδιο από αυτό το εν δυνάμει έχει και η βιογραφία του καθενός μας, που εξαρτάται από τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που βιώνει κανείς και την ποιότητα της παιδείας που θα πάρει βέβαια. Ο άνθρωπος γίνεται Άνθρωπος μέσα σε κοινωνία. Αυτή είναι η ανθρώπινη συνθήκη.

Ε:  Παιδεία = όλα τα επίκτητα χαρακτηριστικά.

Ε:  Παράδειγμα.

Ε:  Εάν έχεις ένα Έθνος με IQ 100 όπως σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά έθνη και αυτό βασίζεται στη φυλή, τότε αναλόγως την παιδεία θα έχεις και τον ανάλογο πολιτισμό.

Ε:  Εάν πάλι έχεις ένα έθνος με IQ 70, όπως όλοι οι νέγροι τότε ότι παιδεία και να εφαρμόσεις θα είναι περιορισμένη.

Γ:  Διαφωνώ.

Ε:  Άσχετο.

Γ:  Το βλέπω διαφορετικά.

Ε:  Άσχετο.

Γ:  Θέλεις να σου πω πως το σκέφτομαι;

Ε:  Παρακαλώ.

Ε:  Όχι συναισθηματικές αοριστολογίες. Συγκεκριμένα δεδομένα.

Γ:  Έχω θέμα με το IQ ενός έθνους που χρησιμοποιείς.

Γ:  Πώς το μετράμε και γιατί να μετράμε κάτι τέτοιο;

Ε:  Γιατί είμαστε επιστήμονες. Και δεν μας νοιάζει πόσο πονεί.

Γ:  Είναι κάτι σαν μέσος όρος, έτσι όπως το χρησιμοποιείς.

Ε:  Μέσος όρος, ναι.

Γ:  Όταν μετράς το IQ με μεθόδους και κριτήρια που εσύ επιλέγεις γιατί σε βολεύουν τότε λειτουργείς ως χωροφύλακας και όχι ως επιστήμονας.

Γ:  Δεν υπάρχει επιστημονική μέτρηση του IQ ενός έθνους. Και μήπως υπάρχει καθαρό έθνος και φυλή;

Ε:  Ναι υπάρχει.

Γ:  Πανσπερμία ανθρώπων και φυλών περιορισμένων σε σύνορα. Χωνευτήρια ανθρώπων είναι οι κοινωνίες.

Ε:  Μη μου αραδιάζεις πολιτικά ορθές βλακείες δεν πιάνουν.

Ε:  Έχεις άγνοια από γενετική και ανθρωπολογία. Εάν δεν γνωρίζεις ρώτα. Μην επαναλαμβάνεις ό,τι ακούς από τους σύγχρονους ιεροεξεταστές.

Γ:  Βλέπεις που είναι το πρόβλημα;

Γ:  Υπάρχουν θέματα για τα οποία δεν δικαιούμαστε να μιλάμε, επειδή δεν είμαστε ειδικοί.

Ε:  Αναρωτήσου, γιατί το παγκόσμιο σύστημα κυνηγά όποιον ερευνήσει φυλετικά ζητήματα, είναι σαν τον μεσαίωνα, που όποιος ερευνούσε πέραν του δόγματος τον έχριζαν μάγο και τον έκαιγαν. Μάγος του σήμερα =racist.

Γ:  Δόγματα υπάρχουν πολλά αλλά γιατί δεν είναι δόγμα και ο φυλετισμός; Μια αυθαίρετη κατασκευή είναι που δεν εξηγεί τίποτα.

Ε:  ...Τα επιχειρήματά σου είναι το λεγόμενο λογικό άλμα. Αντί να απαντάς συγκεκριμένα πηδάς αλλού.

Γ:  Συγκεκριμένα απαντώ, δεν πάω αλλού. Αλλά μια θεωρία την κρατάμε αν εξηγεί αυτό που συμβαίνει, τι εξηγεί ο φυλετισμός;

Ε:  Ρε άνθρωπε, εάν δεν ήταν σημαντικό, τότε το κατεστημένο δεν θα το ένοιαζε εάν εγώ ερευνώ φυλετικά θέματα. Το άγριο κυνήγι που σου κάνουν αποδεικνύει την σοβαρότητα και ότι για κάποιο λόγο το απαγορεύουν.

Γ:  Ο δυτικός άνθρωπος μέσω της τεχνολογικής υπεροχής του κατάφερε να αρπάξει τον πλούτο του υπόλοιπου κόσμου και αφού τον φτωχοποίησε και τον εξαθλίωσε τον κατηγόρησε κι από πάνω ότι ο ίδιος φταίει για την κατάστασή του εξαιτίας της κατωτερότητάς του.

Ε:  Ισχύει.

Γ:  Και επινόησε ένα ΙQ test κατάλληλο να αποδείξει την κατωτερότητά του.

Γ:  Ένα test που αν μετράει κάτι είναι αυτό που εν δυνάμει και «δευτερευόντως» όπως είπες εσύ καθορίζει την νοημοσύνη. Δηλαδή την επίδραση και τη σημασία στην ανάπτυξη της νοημοσύνης των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών, της παιδείας, του υποσιτισμού στον τρίτο κόσμο, κλπ.

Γ:  Αυτό μετράει το IQ τεστ και με το τέχνασμα της έννοιας-λάστιχο ΦΥΛΗ το αποδίδει τεχνηέντως, αποπολιτικοποιώντας το ζήτημα, στο γονιδίωμα. Ποιο πολιτικά μη-ορθό βλέπει κανείς σ’ αυτή την προσέγγιση, εδώ η πολιτική είναι που έχει πάει περίπατο ανοίγοντας το δρόμο στη μαμή της ιστορίας, για να γίνει η ιστορία της βίας.  

Ε:  ..........

Γ:  Ο δυτικός άνθρωπος δικαιολόγησε τα εγκλήματα σε βάρος του τρίτου κόσμου: τη δουλεία, την αποικιοκρατία, την κλοπή του πλούτου, τον ιμπεριαλισμό με τον φυλετισμό. Και όχι μόνο. Με ανάλογες διαστρεβλώσεις του Δαρβινισμού ως ιδεολογικά εργαλεία η μεγαλοαστική τάξη των αρχών του 20^ου αιώνα προσπάθησε να δικαιολογήσει και το κοινωνικό status των τάξεων. Για την κοινωνικοοικονομική τους κατάσταση, υπεύθυνες δεν είναι οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες αλλά κάποια κατασκευασμένη επάρκεια/ανεπάρκεια της φυσιολογίας τους. Βλέπουμε δηλαδή σε κάθε περίπτωση μια προσπάθεια αποπολιτικοποίησης καθαρά πολιτικών ζητημάτων.

Γ:  Επιμένω μέχρι να γίνω βαρετός, πρέπει να ξαναδιαβαστεί το έργο του Δαρβίνου σωστά, και όχι μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς όλων εκείνων που διαστρέβλωσαν τις απόψεις του, που τον εκμεταλλεύτηκαν για ιδεολογικούς σκοπούς. Λόγω της ειδικότητάς σου συνιστώ να το κάνεις.

Ε:  Τα έχω διαβάσει προ πολλού δεν μιλάς με άσχετη.

Γ:  Εντάξει, γιατί όμως υιοθετείς τις απόψεις των επιγόνων και όχι του ίδιου του Δαρβίνου;

Ε:  Διότι ο ίδιος δεν είναι θεός. Και πολλά έχουν καταρριφθεί από την γενετική. Τέλος.

Γ:  Οι επίγονοι δεν απέρριψαν τη θεωρία του. Την εκμεταλλεύτηκαν κατά κόρον, την διαστρέβλωσαν, την παρερμήνευσαν για να επιτύχουν ιδεολογικούς σκοπούς.

Γ:  Η γενετική αν δεν προσέξουμε θα γίνει η πυρηνική φυσική του μέλλοντος.

Ε:  ...Μου θυμίζεις θρησκευτικούς ζηλωτές. Ίδια επιχειρήματα. Ίδια ψυχοσύνθεση.

Γ:  Πες ότι είμαι όλα αυτά, αλλά για τον κίνδυνο αυτό, που είναι υπαρκτός, τι λες;

Ε:  Κίνδυνος υπαρκτός μόνο σε ό,τι ωφελεί πραγματικά.

Γ:  Δεν σε απασχολεί το γεγονός ότι χρησιμοποιείς την επιστήμη για να σου δώσει τεχνολογίες καταστολής και ελέγχου; Κοινωνική μηχανική δηλαδή;

Γ:  Και ο έλεγχος, αυτό δεν πρέπει ούτε στιγμή να βγαίνει έξω από το οπτικό μας πεδίο, περνάει στα χέρια εκείνων που θα αποφασίζουν ποιος θα καθαριστεί ποιος θα εξοντωθεί. Ο εφιάλτης που ζήσαμε ως ανθρωπότητα, υπάρχει ο κίνδυνος να επιστρέψει με νέα μορφή, εξοπλισμένος με νέες πιο αποτελεσματικές τεχνολογίες.

Ε:  Ναι, με απασχολεί όταν χρησιμοποιείται αρνητικά. Αλλά δύναται και θετική χρήση.

Γ:  Δεν ισχυρίστηκα ότι δεν υπάρχουν θετικές πλευρές. Π.χ. το να ξέρω ότι θα πάθω διαβήτη στα 60 και να λάβω τα μέτρα μου γι αυτό, είναι κάτι το θετικό, αλλά το να γίνεται αυτή η γνώση κριτήριο ώστε π.χ. να μην με ασφαλίζει κάποια ασφαλιστική εταιρία (τη στιγμή που ακριβώς αυτή την έκθεσή της στον κίνδυνο εμπορεύεται), ή να γίνεται το γενετικό μου προφίλ κριτήριο για την πρόσληψή μου από κάποια εταιρία, είναι η άλλη όψη του νομίσματος.

Γ:  Η φύση κάνει εκατομμύρια χρόνια γενετική, ο έλεγχος όμως ανήκει στη φύση. Μια επιστήμη σαν την γενετική όμως, αργά η γρήγορα, μετατρέπεται σε όπλο καταστροφής και διασποράς τρόμου στα χέρια μιας ελίτ, ενός δικτάτορα, ενός κράτους, μιας εταιρίας και πάει λέγοντας.

Ε:  Γενετική γίνεται με δύο τρόπους. Εσωτερικό και εξωτερικό. Μπορείς να κάνεις ευγονική χωρίς να πειράξεις το γονιδίωμα.

Γ:  Αλλά στα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα δημιουργούνται νέα γονιδιώματα. Δεν είναι έτσι;

Ε:  Ναι. Είμαι κατά της επεμβάσεως εντός του γονιδιώματος διότι οι μεταβλητές είναι άπειρες, αλλά είμαι υπέρ της ευγονικής.

Γ:  Δεν αρνούμαι τον κλάδο σου, την επιστήμη της γενετικής.

Γ:  Το πρόβλημα με την ευγονική είναι άλλης τάξης. Στην περίπτωση αυτή δεν μιλάμε για επιστήμη, αλλά για τεχνικές καταστολής και χειραγώγησης των πληθυσμών.

Ε:  Ωχ. Ποια συναισθήματα σου πληγώθηκαν πάλι;

Γ:  Πως το βλέπω, η ευγονική δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο από τεχνικές καταστολής και χειραγώγησης στα χέρια κάποιας εξουσίας που αποφασίζει τι θα εξοντωθεί και τι όχι.

Γ:  Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι εκείνος που βάζει τα κριτήρια, με έναν αυθαίρετο ορισμό του τι είναι καλό τι είναι κακό. Αρκεί να έχεις την εξουσία να το κάνεις.

Γ:  Θέλεις παράδειγμα;

Ε:  Όχι διότι θα είναι άκυρο.

Γ:  Περίμενε. Πώς δοκιμάστηκε η ευγονική από όλους εκείνους μετά τον Δαρβίνο, που προσπάθησαν να μετατρέψουν τη θεωρία του σε εργαλείο κοινωνικής μηχανικής;

Γ:  Ο Galton για παράδειγμα μετρούσε τα κρανία. Όποιος είχε ανατομικά έναν ορισμένο τύπο κρανίου έπρεπε να περιθωριοποιηθεί, να εξοντωθεί, ή ήσουν προορισμένος για εγκληματίας -επομένως δεν εύρισκες εργασία, ή ανήκες σε κατώτερη φυλή κ.ο.κ. Σήμερα γνωρίζουμε πόσο γελοία θεωρία ήταν. Και κατά τη γνώμη μου κακώς δεν υπάρχει στα σχολεία ένα μάθημα «επιστημονικής ανοησίας», όπου θα παρουσιάζονται όλες αυτές οι ανοησίες ευφυών κατά τα άλλα ανθρώπων, που για μια περίοδο μάλιστα διέθεταν και επιστημονική νομιμοποίηση, κύρος και πανεπιστημιακές έδρες. Ο περίφημος Lombroso θα ήταν από μόνος του ένας τόμος σε αυτή την «ιστορία της επιστημονικής ανοησίας».

Γ:  θα μου πεις μια ανοησία ήταν, παλιά ιστορία. Αυτό όμως δεν έχει καμία αξία, θα είχε αξία αν το έβλεπαν οι άνθρωποι την εποχή εκείνη που συνέβαινε και αντιδρούσαν. Σήμερα αυτό που χρειαζόμαστε είναι να  έχουμε τα μάτια ανοιχτά και την ικανότητα να αντιδρούμε, να εμποδίζουμε και να μη δημιουργούμε τις κατάλληλες συνθήκες για κάθε ανάλογη ανοησία που μπορεί να περάσει από το ανθρώπινο μυαλό.

Ε:  Όχι. Αυτό είναι ανθρωπολογία όχι γενετική ή ευγονική.

Γ:  Είναι μόνο ένα παράδειγμα. Η ευγονική στο βαθμό που εφαρμόστηκε στο παρελθόν βασίστηκε σε μια σειρά τεχνικών παρόμοιας έμπνευσης και λογικής όπως στο παράδειγμά μου. Γενετική φυσικά δεν υπήρχε τότε. Η ευγονική εμφανίστηκε ως ένα είδος «εφαρμοσμένης ανθρωπολογίας» αν είναι δόκιμο να το πούμε αυτό. Εκατομμύρια άνθρωποι περιθωριοποιήθηκαν, στιγματίστηκαν, εξοντώθηκαν με τις μεθόδους της ευγονικής στο όχι και πολύ μακρινό παρελθόν. 

Γ: Όμως ο πειρασμός της ευγονικής είναι μεγάλος. Η ευγονική, μετά από αγρανάπαυση αρκετών δεκαετιών, ώστε να ξεχαστεί η κακή φήμη που τη συνοδεύει έπειτα από την οδυνηρή εμπειρία των στρατοπέδων συγκέντρωσης των ναζί, δυστυχώς επανακάμπτει. Η ευγονική, αν επανέλθει, και προετοιμάζεται συστηματικά το έδαφος γι αυτό (είναι πολλά τα λεφτά), θα το κάνει μέσω της γενετικής. Και αυτή τη φορά έχει μάθει από τα λάθη της: Οι χειρισμοί της θα πρέπει να αφήνουν τη γλύκα του δαγκώματος του ποντικού στο θύμα τους.

…………………………………………………………………………